«Ես կփորձեմ այդքան արագ չապրել այդ մի քանի կյանքը»

Դերասանուհի ՌՈԶԻ ԱՎԵՏԻՍՈՎԱՅԻՆ հանդիպեցի երևանյան ակումբներից մեկում: Չնախատեսված զրույցի ընթացքում պարզեցի, որ բանաստեղծություններ է գրում: Դրանք անտիպ են: Ավելի ճիշտ` պահպանվում են Ռոզիի հեռախոսում: Առաջին գործերը այրել է: Որոշ ընդմիջումից հետո սկսել է նորից գրել: Ռոզին բարմեն-մատուցող է աշխատում «White Crow»-ում: Ասում է` բարմենն իր սեղանի հետևում` խմիչքների մոտ, գրեթե նույնն է՝ ինչ դերասանը բեմում: Նրա բնորոշմամբ` դիմացդ սրահն է, հաճախորդները, որոնց հետ դու հաճախ «խաղում» ես:

-Ռոզի, երկրորդ մասնագիտությունն անհրաժեշտ է նկարչին, դերասանին, գրողին, թվում է` բոլորին: Հիմքում ապրելո՞ւ խնդիրն է:

-Ոչ միայն: Ներաշխարհդ ընդլայնելու խնդիր կա: Ցանկացած մարդու համար մեկ մասնագիտությունը շատ քիչ է, ստեղծագործող մարդու համար` առավել ևս:

-Ստեղծագործական ընդմիջումների մասին ի՞նչ կասեք:

-Ընդմիջումները պարտադիր են, մանավանդ դերասանի մասնագիտության դեպքում:

-Երբ Ձեզ տեսնում են բարմենի դերում, ինչպիսի՞ն է լինում արձագանքը:

-Տարբեր: Մեկն ասում է` ապրես, շատ լավ է, մեկը` վա՜յ, բայց ինչի՞:

-Իսկ ինքներդ ինչպե՞ս եք վերաբերվում Ձեր երկրորդ աշխատանքին:

-Շատ լավ:

-Երկնագույն էկրանը հայտնի դառնալու ամենակարճ ճանապարհն է: Ձեզ հայտնի համարո՞ւմ եք:

-Ցավոք, այո՜:

-Սերիալները և´ մեծ վարկանիշ ունեն, և´ մեծ թվով քննադատներ: Սերիալում խաղալն այդ համատեքստում լա՞վ է, թե՞ վատ:

-Եթե կա քննադատություն, ուրեմն առողջ վիճակ է: Սերիալների մասին չեմ ուզում երկար խոսել, մարդիկ պիտի հասկանան, որ սերիալը կինո չէ, լրիվ ուրիշ ժանր է: Բայց այն ժանրն է, որում պետք է դերասանը խաղա, աշխատի:

-Սերիալները փոխարինվում են բազմասերիանոց ֆիլմերով, Ձեզ կտեսնե՞նք այդ դաշտում:

-Գուցե, չեմ կարող ասել: Իմ մասնագիտությունն ունի մի բացասական կողմ. մեկ, երկու տարի կարող ես անգործ մնալ, առաջարկներ չունենալ, եթե քեզ հարմար որևէ դեր չլինի:

-Ձեր դերերը հավանո՞ւմ եք:

-Մեծ թուլություն ունեմ բացասական դերերի հանդեպ: Չգիտես ինչու` միշտ դրական են իմ դերերը: Բայց եթե խաղացել եմ, ուրեմն գտել եմ հետաքրքրություն, եթե հերոսուհին ինձ դուր չգար, կհրաժարվեի:

-Կերպարներ կա՞ն, որ կուզեիք նմանվել, «նույնանալ»:

-Ո´չ, գուցե իմ հերոսուհիներն ավելի հետաքրքիր կյանք են ունեցել, ավելի երջանիկ են եղել, քան ես, ամեն դեպքում, չէի ուզենա, որ նմանություններ լինեին:

-Մենակ մնալու ցանկություն ունենո՞ւմ եք:

-Շատ-շատ:

-Աշխատանքի բնույթը թույլ տալի՞ս է ինքդ քեզ հետ լինել:

-Ո´չ, բայց ես գողանում եմ մենակ մնալու ժամեր:

-Բանաստեղծություն գրելը հենց այդ մենակությո՞ւնն է:

-Ո´չ, կապ չունի, այն կարող է ծնվել շատ աղմկոտ վայրում, մենակ ժամանակ, հատուկ վիճակ չկա:

-Ինչի՞ մասին եք գրում:

-Ամեն ինչի: Իմ մասին:

-Ինչո՞ւ չեք ընթերցողի սեղանին դնում, դեռ ժամանա՞կը չէ, թե՞ շատ է Ձերը:

-Շատ է իմը: Շատ է անձնական: Չեմ ուզում մարդկանց կյանքիս այդքան մոտ թողնել:

-Գրելը համարձակություն է, համամի՞տ եք:

-Այո´, մանավանդ եթե անկեղծ ես:

-Մանավանդ եթե ընթերցողի սեղանին եք դնում:

-Եթե ընթերցողի սեղանին ես դնում, ուրեմն խայտառակ համարձակ ես… Գուցե ես այդքան համարձակ չեմ:

-Սարոյանն ասում էր, որ բոլոր գրողները դերասաններ են:

-Երբ ընկերներս հարցնում են` ո՞նց ես գրում, ասում եմ` կինո եմ տեսնում, ասում են` ի՞նչ կինո, պատասխանում եմ` ռեժիսորական, օպերատորական շատ լավ աշխատանքով, գրագետ մոնտաժով կինո: Ես այդ տեսարաններն եմ գրում: Կան մարդիկ, որ ասում են՝ կներես, բայց դու ավելի լավ գրում ես, քան խաղում: ՈՒ ես չեմ նեղանում դրանից:

-Ի՞նչ եք սիրում կարդալ:

-Բուկովսկի:

-Ի՞նչ եք շատ ուզում:

-Չերևալ ոչ մի տեղ, առանձնանալ սենյակում, գրել, գրել… Բայց վախենում եմ այդ ցանկությունից:

-Հարցազրույցներ տալ, որքան գիտեմ, չեք սիրում:

-Ավելի ձանձրալի բան չկա, քան անիմաստ հարցերի պատասխանելը: Մի մասը փորձում է բացահայտել քո անձնական կյանքը, մի մասը` քո զգեստապահարանը, մի մասին էլ հետաքրքրում է` ի՞նչ ես ուտում, ի՞նչ օծանելիք ես օգտագործում: Թխած հարցեր են, որ շատ հեռուներում համաշխարհային աստղերին տվել են: Նրանք հարցերը տալիս են ոչ թե ստեղծագործողին, այլ այն մարդուն, ով էկրանից երևում է:

-Սիրո՞ւմ եք դերասանական աշխարհը:

-Ես սիրում եմ իմ մասնագիտությունը: Հակասական բան պետք է ասեմ. երբ բեմում եմ, ուզում եմ լինել ուշադրության կենտրոնում, հենց հասնում եմ վարագույրների մոտ, իջնում եմ բեմից, ուզում եմ ոչ ոք ինձ չճանաչի, ու հանգիստ ապրեմ իմ կյանքը:

-Ի՞նչ ծրագրեր ունեք եկող տարվա համար:

-Գալիք տարվա գլխավոր ծրագիրս թատրոնում հիմնական աշխատանքի անցնելն է:

-Սերիալը կթողնե՞ք:

-Տեսախցիկի հետ աշխատանքը սիրում եմ: Դա ուրիշ հետաքրքրություն ունի: Երկուսն էլ իմն են:

-Իրական կյանքում խաղո՞ւմ եք:

-Այո´, բոլորն են խաղում:

-Դերասանները հիմնականում այս հարցին պատասխանում են` ոչ:

-Ճիշտ չեն ասում, դերասանը մարդ է, եթե մնացածը խաղում են գիտակցաբար, դերասանը կարող է ենթագիտակցաբար խաղալ, մեխանիկորեն: Դու չես կարող ամեն տեղ լինել նույնը, բոլորի հետ շփվել նույն կերպ: Դա արդեն խաղ է:

-Հանգի՞ստ եք խառնվածքով, թե՞ ծայրահեղ, խելառ:

-Հանգիստ, ծայրահեղ, խելառ:

-Անունը ճակատագիր ունի:

-Այո: Ռոզիից առաջ ուրիշ կյանք էր, հետո՝ բոլորովին ուրիշ:

-Էլ չե՞ք փոխի Ձեր անունը:

-Ո´չ: Երրորդին էլ չեմ դիմանա: Գուցե շատ վտանգավոր տեսակ լինի:

-Երիտասարդ եք ու խոսում եք արդեն մի քանի կյանքի մասին, շատ բան տեսածի պես: Ռեմբոն կարծում էր, որ ամեն մարդու մի քանի կյանք է հարկավոր, համամի՞տ եք:

-Համամիտ եմ, ու երևի Ռեմբոն այդ մի քանի կյանքը շատ արագ ապրեց, դրա համար այդպես շուտ մահացավ: Ես կփորձեմ այդքան արագ չապրել այդ մի քանի կյանքը:

Լուսանկարը` «White Crow»-ի ֆեյսբուքյան էջից

Ճեպազրույցը` Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆԻ

Հեղինակի նյութեր

• Պատմության վկաները
• Վերացող ծաղիկներ
• Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
• «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
• «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
• «Դրսից մեզ վրա կա­րող են ազ­դել միայն ներ­սի գոր­ծիք­նե­րով»
• «Ե­րե­սուն տա­րի ձգ­վեց մեր ան­կա­խու­թ­յան պատ­մու­թ­յու­նը, մենք շա­հե­ցի՞նք»
• Մշա­կույ­թը հեռ­վից հե­ռու պահ­պա­նե­լու հույ­սով
• Անի­մա­ցիան, աշ­խարհն ու մենք
• «Մեր տա­րածք­նե­րը փոք­րա­ցան, ո­րով­հետև այդ­պես էլ չհաս­կա­ցանք, որ պետք է խմենք մեր բա­ժա­կով»
• Արվեստի ուժը
• Նոր մա­տե­նա­շա­րը ներ­կայաց­նում է արևմտա­հայ և ս­փ­յուռք­յան գրող­նե­րի
• Բե­մը կեն­դա­նու­թ­յուն է ստա­նում ա­ռայժմ միայն մա­նուկ­նե­րի հա­մար
• «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
• Հա­մաշ­խար­հա­յին դա­սա­կան­նե­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րը՝ դու­դու­կով
• «Բնակ­չու­թ­յու­նը պատ­րաստ չէ, բայց տար­վում են աշ­խա­տանք­ներ»
• Ամա­նո­րի գի­շե­րը դի­մա­վո­րե­լու են ե­կե­ղե­ցում
• «Ջա­զի մեջ զգաց­վում է ապ­րածդ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը»
• «Ե­թե չլի­ներ Փե­լե­շ­յա­նը, կար­ծում եմ, դեռևս գտած չէի լի­նի կի­նո­յում իմ ու­ղին»
• «Հու­շար­ձան­ներն այդ տա­րածք­նե­րի պատ­կա­նե­լու­թ­յան անձ­նագ­րերն են»

Մեկնաբանություններ